W Braniewie zakończyły się uroczystości beatyfikacyjne piętnastu sióstr Katarzynek [ZDJĘCIA]
Na placu przy bazylice św. Katarzyny w Braniewie zakończyły się uroczystości beatyfikacyjne piętnastu sióstr Katarzynek. Transmisja odbyła się na antenie Radia Olsztyn.
Mszę świętą poprzedził program artystyczno-religijny, po której odprawiona została msza beatyfikacyjna pod przewodnictwem prefekta Dykasterii Spraw Kanonizacyjnych, kardynała Marcello Semeraro.
Najważniejszym momentem podczas uroczystości było odsłonięcie obrazu błogosławionych sióstr oraz wniesienie głównego relikwiarza. Zawiera on krucyfiks z grobu siostry Krzysztofy oraz fragmenty habitów innych sióstr. Artefakty zostały odnalezione podczas ekshumacji szczątków Katarzynek w Olsztynie, Ornecie i Gdańsku.
W sobotnie popołudnie w Braniewie odbyło się także nabożeństwo dziękczynne, a po nim koncert Elbląskiej Orkiestry Kameralnej.
Posłuchaj wypowiedzi
Siostry ze zgromadzenia sióstr św. Katarzyny zginęły między 22 stycznia a 25 listopada 1945 roku z rąk sowieckich żołnierzy. Po wkroczeniu wojsk sowieckich do Prus Wschodnich, mimo możliwej wcześniejszej ewakuacji, pozostały przy potrzebujących i posługiwały jako pielęgniarki przy chorych, osobach starszych i dzieciach.
W gronie beatyfikowanych sióstr Katarzynek, zamordowanych w 1945 roku przez żołnierzy Armii Czerwonej są:
Maria Abraham (s. Rolanda), ur. 1914 r. w Tolkmicku, zm. 25.06.1945 r. w Ornecie (pow. lidzbarski). Z wielkim oddaniem posługiwała w klinice ortopedycznej we Fromborku. Zachorowała na gruźlicę i leczyła się w szpitalu w Ornecie. Zmasakrowana została przez żołnierzy radzieckich i zmarła po kilku miesiącach.
Rozalia Angrick (s. Sabinella), ur. 1880 r., zm. 02.02.1945 r., Lidzbarku Warmińskim, gdzie była przełożoną domu zakonnego. Pracowała też jako pielęgniarka, opiekunka i wychowawczyni młodzieży. Zginęła w obronie czci, po wtargnięciu żołnierzy radzieckich do klasztoru. Gdy stawiała opór i broniła młodsze współsiostry, żołnierz strzelił jej w szyję.
Agata Eufemia Bönigk (s. Adelgarda), ur. 1900 r. w Starym Targu (pow. sztumski), zm. 27.01.1945 r. w Kętrzynie. Była organistką, pielęgniarką i wychowawczynią dzieci. Zginęła w obronie czci, kłuta sztyletem i przywiązana za nogi do pędzącego pojazdu.
Maria Domnick (s. Liberia), ur. 1904 r., zm. 23.01.1945 r. w Olsztynie, gdzie posługiwała jako pielęgniarka w szpitalu. Zginęła w obronie chorych dzieci, gdy po wkroczeniu Armii Czerwonej wyszła ze schronu w poszukiwaniu jedzenia dla dzieci, którymi się opiekowała. Została zastrzelona.
Jadwiga Fahl (s. Caritina), ur. 1887 r., zm. 05.06.1945 r. we Wrzeszczu (Gdańsk). Była wikarią generalną Zgromadzenia i organistką; uczyła też gry na fortepianie. Została zakatowana przez żołnierzy radzieckich, broniąc młodych współsiostr przed zgwałceniem.
Marta Klomfass (s. Krzysztofa), ur. 1903 r., zm. 22.01.1945 r. w Olsztynie. Posługiwała na sali operacyjnej w szpitalu. Zginęła pobita i zasztyletowana w obronie czci własnej i chorych, którymi się zajmowała.
Maria Margenfeld (s. Maurycja), ur. 1904 r., zm. 07.04.1945 r. w łagrze w Tule w Rosji. Była pielęgniarką i dietetyczką w szpitalu w Olsztynie. Maltretowana i bita przez żołnierzy radzieckich, była więziona i wywieziona do łagru w Rosji, gdzie zginęła, opiekując się chorymi.
Cecylia Mischke (s. Tiburtia), ur. 1888 r., zm. 08.07.1945 r. w łagrze w Tule w Rosja. Posługiwała jako zakrystianka i pielęgniarka w szpitalu. Do końca służyła bliźnim. Była maltretowana przez żołnierzy radzieckich, a następnie wywieziona do łagru w Tule, gdzie w wielkich cierpieniach zmarła.
Katarzyna Elżbieta Müller (s. Leonis), ur. 1913 r. w Gdańsku, zm. 05.06.1945 r. w Rosji. Pracowała jako pielęgniarka w szpitalu w Olsztynie. Maltretowana i torturowana przez żołnierzy radzieckich, była więziona, a następnie wywieziona do Rosji, gdzie zginęła w łagrze w obronie czci.
Anna Pestka (s. Bona), ur. 1905 r., zm. 01.05.1945 r. w Ornecie (pow. lidzbarski). Pracowała w administracji olsztyńskiego szpitala. Chora na gruźlicę, leczyła się w szpitalu w Ornecie. Zginęła w obronie czci, pobita i dźgana nożami. Zmarła po 8 tygodniach cierpienia.
Barbara Rautenberg (s. Sekundina), ur. 1887 r., zm. 28.01.1945 r. w Kętrzynie. Była pielęgniarką i zakrystianką. Zginęła w obronie czci, kłuta sztyletem i przywiązana za nogi do pędzącego pojazdu.
Maria Rohwedder (s. Xsaveria), ur. 1887 r., zm. 25.11.1945 r. w Pile. Była przełożoną w szpitalu w Ornecie, członkinią Zarządu Generalnego Zgromadzenia i byłą przełożoną sióstr w Braniewie. Zmuszona przez gestapo do opuszczenia Ornety, posługiwała w szpitalu w Dobrym Mieście. Była maltretowana przez żołnierzy radzieckich. Została ciężko pobita przez jednego z nich w pociągu na trasie między Iławą i Piłą i wyrzucona z wagonu.
Maria Schrötter (s. Gebharda), ur. 1886 r., zm. 02.02.1945 r. w Lidzbarku Warmińskim, gdzie była pielęgniarką, opiekunką domu starców, opiekunką w pensjonacie dla dziewcząt i pomocą domową. Zginęła za wiarę, gdy uklękła, modląc się przy zastrzelonej siostrze. Otrzymała strzał w serce.
Klara Anna Skibowski (s. Aniceta), ur. 1882 r., zm. 02.02.1945 r. w Lidzbarku Warmińskim. Była pielęgniarką i opiekunką parafialną. Zginęła w klasztorze zastrzelona wraz ze współsiostrami w obronie czci.
Dorota Steffen (s. Gunhilda), ur. 1918 r., zm. 30.05.1945 r. w Ornecie (pow. lidzbarski). Pracowała jako pielęgniarka w Olsztynie. Chora na gruźlicę, leczyła się w Ornecie, gdzie po wkroczeniu wojsk radzieckich była torturowana i postrzelona. Zmarła po 12 tygodniach.

Bazylika Świętej Katarzyny Aleksandryjskiej w Braniewie
Autor: Ł. Sadlak