To definitywne odejście jest równocześnie warunkiem nowej obecności, która trwać będzie do skończenia świata, zgodnie ze słowami samego Chrystusa: oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata
– powiedział papież Jan Paweł II podczas mszy św. w Ołomuńcu 22 maja 1995 roku.
W dniu Wniebowstąpienia Chrystus powierzył uczniom misję: „Idźcie, więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego. Uczcie je zachowywać wszystko, co wam przykazałem”.
Inaczej mówiąc, Kościół został posłany na drogi świata, otrzymał posłannictwo głoszenia i krzewienia królestwa Chrystusa i Boga wśród wszystkich narodów i stanowi zalążek oraz zaczątek tego królestwa na ziemi, o czym przypomina konstytucja dogmatyczna o Kościele Lumen Gentium
– zwrócił uwagę papież w 1995 roku czasie Zgromadzenia Synodu Biskupów poświęconego Libanowi.
Dzieje Apostolskie mówią, że Wniebowstąpienie jest nie tylko wywyższeniem Jezusa, ale również gwarancją wyniesienie do chwały ludzkiej natury.
Na Zachodzie mówiąc o Wniebowstąpieniu używa się łacińskiego słowa „ascensio”, które kładzie nacisk na to, że Jezusa dokonało tego własną mocą. Z kolei w Kościele prawosławnym używa się greckiej formy „analepsis”, która oznacza „wzięcie do góry”.
Autor: M. Gronek (PAP)
Redakcja: A. Chmielewska