Opublikowany 22 września 2016
Olsztyn

Wojewódzka Biblioteka Publiczna w Olsztynie obchodzi swoje 65 urodziny

Wojewódzka Biblioteka Publiczna w Starym Ratuszu w Olsztynie. Fot. Łukasz Węglewski

Wielkie święto bibliotekarzy – Wojewódzka Biblioteka Publiczna w Olsztynie hucznie obchodzi swoje 65 urodziny.

Wojewódzka Biblioteka Publiczna im. Emilii Sukertowej-Biedrawiny w Olsztynie jest samorządową wojewódzką instytucją kultury. Terenem działania obejmuje obszar województwa warmińsko-mazurskiego. W ubiegłym roku Wojewódzką Bibliotekę Publiczną w Olsztynie odwiedziło prawie 400 tysięcy osób. Dyrektorem placówki jest Andrzej Marcinkiewicz.

Posłuchaj relacji Roberta Lesińskiego.

Wojewódzka Biblioteka 65 lat

00:00 / 00:00

Do podstawowych zadań WBP należy: gromadzenie, opracowywanie i udostępnianie głównego zbioru materiałów bibliotecznych, pełnienie funkcji ośrodka informacji biblioteczno-bibliograficznej, opracowywanie i publikowanie bibliografii regionalnej i tworzenie bazy danych z tego zakresu, organizowanie obiegu wypożyczeń międzybibliotecznych, sprawowanie opieki merytorycznej nad bibliotekami publicznymi województwa warmińsko-mazurskiego, współdziałanie z samorządami lokalnymi, bibliotekami innych sieci w kraju i za granicą w celu zaspokajania zróżnicowanych potrzeb czytelniczych, oświatowych, kulturalnych i informacyjnych mieszkańców naszego regionu.

Emilia Sukertowa-Biedrawina

Patronem biblioteki jest Emilia Sukertowa-Biedrawina (1887 – 1970), która sprawie mazurskiej poświęciła całe swe życie. Do Olsztyna przybyła w 1945 r. Emilia Sukertowa-Biedrawina od dawna pragnęła stworzyć w Olsztynie większy ośrodek naukowy, więc dzięki uporowi i dużemu zaangażowaniu stała się organizatorką tegoż warsztatu i środowiska humanistycznego. Pierwszą biblioteką naukową, jaka powstała (lipiec 1945 r.) w Olsztynie, była biblioteka Instytutu Mazurskiego – jeden z paragrafów statutu Instytutu mówił, iż do jego zadań należy „utrzymanie i prowadzenie biblioteki regionalnej i muzeum regionalnego”. Emilia Sukertowa-Biedrawina widziała potrzebę powstania biblioteki, która mogłaby stać się warsztatem pracy dla badaczy kultury i historii regionu. W związku z brakiem środków na zatrudnienie bibliotekarza prace biblioteczne przejęła sama Emilia Sukertowa-Biedrawina. Starała się ratować z pożogi wojennej wszelkie pamiątki polskości, druki oraz książki, które ocalały po niszczycielskich działaniach wojennych. Chcąc zabezpieczyć i zgromadzić regionalne zbiory biblioteczne uzyskała stosowne zgody i rozpoczęła indywidualną akcję zbierania książek, polegającą na penetrowaniu opuszczonych domów. Przygodom z książką regionalną towarzyszyły wyjazdy do innych miast – brak transportu, kredytów i rąk do pracy sprawił, że Biedrawina musiała sama jeździć po województwie i zwozić książki na własną rękę. Tak więc księgozbiór przyszłej Biblioteki Ośrodka Badań Naukowych w części pochodził z rozproszonych księgozbiorów poniemieckich.

W 1948 roku biblioteka Instytutu liczyła około 5 tys. woluminów o tematyce związanej z regionem, wtedy też Emilia Sukertowa-Biedrawina dała się poznać jako niezłomny bibliograf, publikując od 1958 r. na łamach „Komunikatów Mazursko-Warmińskich” ogólną bibliografię Warmii i Mazur za lata 1944-1960.