Emilia Sukertowa-Biedrawina
Portret Emilii Sukertowej-Biedrawiny autorstwa Hieronima Skurpskiego. Fot. Łukasz Węglewski
Mija 127. rocznica urodzin Emilii Sukertowej-Biedrawiny – działaczki społeczno-światowej zasłużonej dla badań i popularyzacji historii i kultury Mazur.
Przypomnienie postaci Emilii Sukertowej-Biedrawiny – posłuchaj
Emilia Sukertowa-Biedrawina – urodziła się w 1887 roku w Łodzi. Studiowała w Towarzystwie Kursów Naukowych, w prywatnej szkole sztuk pięknych Conti oraz Akademii Eksportowej w Wiedniu. Podczas wojny ukrywała się pod nazwiskiem Bernatowicz. Emilia Sukertowa-Biedrawina wróciła do Olsztyna 1945 roku wraz z matką i rodziną córki. Ostatnie lata poświęciła na pisanie wspomnień.
Działalność
W 1919 r. została skierowana do pracy w Mazurskim Komitecie Plebiscytowym. Od 1921 roku działała w Związku Obrony Kresów Zachodnich, pomagała w powstaniu Mazurskiego Domu Ludowego w Działdowie (1922), założyła Muzeum Mazurskie w Działdowie (1927), prowadziła koło krajoznawcze dla młodzieży przy Dziadowskim Seminarium Nauczycielskim (1927), utworzyła Towarzystwo Przyjaciół Mazur (1929). Organizowała także kursy rolniczo-gospodarskie dla dziewcząt, które przekształciły się w Państwową Szkołę Rolniczą Żeńską w Malinowie (1930).
Fot. Łukasz Węglewski
Ratowała z pożogi wojennej pamiątki polskości (druki, książki), które ocalały po działaniach wojennych. Publikowała od 1958 roku na łamach ,,Komunikatów Mazursko-Warmińskich” ogólną bibliografię Warmii i Mazur za lata 1944-1960. Była sekretarzem generalnym oraz kierownikiem Instytutu Mazurskiego, który został przekształcony w Stację Naukową Polskiego Towarzystwa Historycznego. Upowszechniała wiedzę o regionie: udzielała informacji, opracowywała kwerendy, dostarczała materiały władzom i naukowcom, publikowała artykuły o działalności i cennych nabytkach Biblioteki, organizowała wystawy, do niektórych z nich opracowywała katalogi i przewodniki.
Twórczość
Debiut literacki, to Legendy mazurskie(1923). W latach 1923-1933 tworzyła „Gazetę Mazurską”. W okresie 1924-1938 redagowała „Kalendarz dla Mazurów”, w latach 1957-1965,,Komunikaty Mazursko-Warmińskie”. Napisała wiele artykułów dotyczących przeszłości Mazur, opisywała wydarzenia historii, dzieje miast, miasteczek mazurskich, podejmowała tematy kultury ludowej, zajmowała się świadomością narodową w mazurskiej i warmińskiej pieśni ludowej. Łącznie wydrukowała około 1800 tekstów.
Fot. Łukasz Węglewski
