Nie tylko laureaci…

fot. Maciej Rynarzewski

Historia (blisko czterdziestoletnia) Ogólnopolskich Spotkań Zamkowych „Śpiewajmy Poezję” pokazuje, że znalezienie się w gronie laureatów festiwalowego konkursu nie gwarantuje w dalszej perspektywie stałej obecności na scenie literacko-muzycznej. Ba, w historii imprezy bywało tak, że to nie zdobywcy głównych laurów wskazani przez jurorów, a niedocenieni w werdykcie młodzi artyści, swoją dalszą pracą i konsekwencją osiągali sukces. Jak będzie tym razem?

Przed tygodniem w „Wieczorze Piosenki Innej” poznaliśmy bliżej czworo laureatów nagród tegorocznego konkursu. Z werdyktem można się zgadzać lub nie. Zawsze będzie on budził większe lub mniejsze kontrowersje, dając też pretekst do dyskusji, w jakim kierunku zmierza „nasza piosenka”. Wyznaczają go poniekąd oceny jurorów. Bo jeśli Ci wskazują na poprawne interpretacje utworów setki razy śpiewanych już w tym czy innym miejscu – sugerują, że lepiej darować sobie niedoskonałe autorskie próby i sięgnąć po sprawdzony repertuar. Niektórzy mówią nawet o kryzysie w pisaniu, nie dostrzegając na festiwalowej scenie następców Osieckiej, Kofty, Przybory, Wołka czy Kaczmarskiego… Uciekając od oceny – przedstawiam dwie autorki, które przyjechały w tym roku do Olsztyna.

Katarzyna Brzozowska pochodzi z Suwałk, ale od dłuższego czasu mieszka w Warszawie. Pracuje tam z dziećmi, ucząc je rytmiki. Wielokrotnie już była nagradzana w ogólnopolskich konkursach piosenki literackiej, autorskiej. Akompaniuje sobie na fortepianie i akordeonie. Pisze i śpiewa od 15 lat. Choć kształciła się muzycznie – to słowo jest dla niej najważniejsze. Należy także do Stowarzyszenia „Dom Tańca” zajmującego się tzw. żywą tradycją, czyli bezpośrednim przekazem muzyki z pokolenia na pokolenie. Do tego dziedzictwa nawiązuje w swojej twórczości: „To jest coś, co mnie tworzy. W muzyce ludowej odnajduję piękne melodie, na których potem buduję historie. Urzeka mnie w niej również prawda. Dla mnie scena jest też przedłużeniem życia, chciałabym powiedzieć coś o sobie.”

Monika Parczyńska to śpiewająca autorka, za własne piosenki wyróżniona choćby nagrodą im. Wojciecha Bellona przyznawaną na Studenckim Festiwalu Piosenki w Krakowie. W konkursie Spotkań Zamkowych zaśpiewała najnowsze utwory: „Zanim się usta spierzchną” oraz „Piosenka przed katastrofą”. Z piosenką również związała swoją drogę naukową. Uczy się jej teorii studiując filologię polską i muzykologię na międzywydziałowych indywidualnych studiach humanistycznych na Uniwersytecie Warszawskim. A jej recepta na pisanie? – „Moje pioseki i tak zawsze wychodzą o miłości.. W ten sposób myślę, to jest oś mojego istnienia – temat uczuć, wewnętrznych przeżyć, kobiecości.”

Justyna Woźniak, Justyna Kuśmierczyk, Paweł Ruszkowski, Dominika Barabas, Patrycja Zisch, Anna Karamon i Aleksandra Nowak, Anna Sokołowska, Magdalena Krzywda, Małgorzata Czajka, Beata Lerach, Piotr Rogucki, zespół „Trzy Dni Później”, Magdalena Gołębiowska, Magdalena Piotrowska… i tak wymieniać mógłbym jeszcze przez moment. To laureaci głównej nagrody konkursu Spotkań Zamkowych z ostatnich kilkunastu lat. Ilu z nich dotarło do szerokiej publiczności? To już chyba temat na odrębną audycję…

Tak graliśmy 9 lipca 2013 roku:

Andrzej Poniedzielski i Patrycja Zisch – Kamień i mgła

Katarzyna Brzozowska – Kołysanka

Katarzyna Brzozowska – Czas na dwa

Katarzyna Brzozowska – Chodźmy

Monika Parczyńska – Dziewczyna z zapałkami

Monika Parczyńska – Pod Światło

Monika Parczyńska – Całuj

Monika Parczyńska – Piosenka przed katastrofą

Monika Parczyńska – Zanim się usta spierzchną

Trzy Dni Później – Postacie