Co roku w Polsce ginie bez wieści 15 tysięcy osób. Jak sytuacja wygląda na Warmii i Mazurach?
Fot. Archiwum Polskiego Radia Olsztyn
Pod koniec sierpnia obchodzony jest Międzynarodowy Dzień Pamięci Osób Zaginionych. Tematem dzisiejszych Bliższych Spotkań były właśnie zaginięcia – temat trudny oraz rzadko podejmowany w mediach. Gościem Agnieszki Lipczyńskiej była komisarz Anna Beczyńska z zespołu poszukiwań i identyfikacji osób Komendy Miejskiej Policji w Olsztynie.
Rocznie w Polsce mamy około 15 tysięcy zaginionych. Jak sytuacja wygląda w naszym województwie ?
Na naszym terenie mamy sporo zaginięć. W rejonie komendy miejskiej i powiatu olsztyńskiego przypada około dwustu zaginięć rocznie – takich, gdzie zachodzi bezpośrednie zagrożenie życia i zdrowia. Dodatkowo około pół tysiąca dotyczy ucieczek nieletnich z domu. Obecnie mam cztery sprawy, wszystkie inne są już zakończone, w większości pozytywnie. Natomiast dużo jest spraw z wcześniejszych lat. Jeśli chodzi o nieletnich, to oczywiście wszyscy się odnajdują, wracają do domu. W przypadku osób dorosłych możemy powiedzieć, że większość to osoby, które udaje się nam odnaleźć żywe.
Komisarz Anna Beczyńska opowiada także o przyczynach zaginięć:
Czasami to świadome zerwanie więzi z rodziną. Takie osoby nie informują rodziny, że nie chcą z nimi mieć kontaktu. Rodzina o tym nie wie i zgłasza zaginięcie. Bardzo dużo jest przypadków dotyczących stanu zdrowia psychicznego, na przykład depresji. Często mamy powodem są choroby osób starszych – demencja i zaniki pamięci. Zaginięcia są również związane z tendencjami samobójczymi, jak i innymi chorobami. Zaginięcia dzieci z reguły są zgłaszane, jeżeli dotyczy to nieporozumień między rodzicami i sprawowania opieki. Są to już sądowe ustalenia – to tak zwane uprowadzenia rodzicielskie. Natomiast, jeżeli chodzi o zaginięcia nieletnich, to są typowe ucieczki z domów rodzinnych, bądź z placówek opiekuńczych lub innych placówek.
Ucieczki dzieci i młodzieży są traktowane przez policję priorytetowo – dodała komisarz Beczyńska:
Na początku trzeba ustalić, co jest przyczyną tej ucieczki i wtedy dopiero się to kwalifikuje. Same zgłoszenie, że jest to nieletni, nie jest traktowane jako ucieczka. Wstępne ustalenia pozwolą nam zakwalifikować, czy istnieje realne zagrożenie życia i zdrowia dla osoby nieletniej. Wtedy podejmujemy najwyższy priorytet poszukiwań. Zdarzają się oczywiści przykłady zwykłych ucieczek, gdzie nieletni informuje współlokatorów, czy koleżanki, że nie będzie więcej siedział, na przykład w domu dziecka. To są już też innego typu zaginięcia, ale również prowadzone przez policję.
Posłuchaj całej rozmowy Agnieszki Lipczyńskiej z Anną Beczyńską.
Autor: D. Kucharzewska
Redakcja: A. Dybcio
