Wojciech Pszoniak

Wojciech Pszoniak. Fot. RDC

Pan Wojtek jest, był, nie po prostu jest i zawsze będzie jednym z najważniejszych aktorów w moim życiu i nie myślę by to się kiedyś zmieniło. Pan Wojtek odszedł i już nam bardzo Go brakuje, bo był niesamowitym człowiekiem i niezwykłym Aktorem.

Myślę, ze jednym z najlepszych w historii polskiego kina i polskiego teatru. Podziwialiśmy Pana Wojtka w  filmach Wajdy, Różewicza, na scenie u Swinarskiego był Aktorem, który mógł zagrać wszystko od komedii poprzez sensację do dramatu, był Aktorem wcieleniowym po prostu wchodził na scenę i grał, grał jak mało kto.

W Polsce mamy kilku aktorów, którzy potrafią wszystko zagrać: Gajos, Fronczewski, Seweryn, Kiedyś Łomnicki, Holoubek i wielu innych. To są aktorzy reprezentujący starsze pokolenie, ale wśród „młodzieży” też mamy świetnych aktorów: Linda, Kondrat, Frycz, Żebrowski, Dorociński , Szyc, Pazura. To oczywiście nieco starsi panowie, bo odnoszę wrażenie, że prawdziwa młodzież to tak faktycznie dopiero jest na dorobku aktorskim, gra w serialach, sitcomach, reklamach i pojawianie się w dowolnej telewizji by powiedzieć coś „niezwykle mądrego” to nie wszystko.

„Bo grać to trzeba umić”, jak mawiał klasyk, tylko chodziło mu o coś innego, pozwoliłem sobie na swobodną adaptację. I właśnie Wojciech Pszoniak zdecydowanie umiał grać, gdy trzeba to był niesamowicie zabawny – kabaret, gdy trzeba to demoniczny w „Dantonie” Wajdy, przejmujący w „Korczaku” Wajdy, no i ten niesamowity Moryc w „Ziemi Obiecanej” oczywiście u Wajdy.

Andrzej Wajda miał i rękę i szczęście do Wielkich Aktorów i adaptacji Wielkiej Literatury i do widzów w Polsce. No tak ja tu o Wajdzie a powinienem napisać jeszcze o Wojciechu Pszoniaku i piszę, miał szczęście do ról i do reżyserów, którzy znakomicie go obsadzali, a On umiał wykorzystać i materię aktorska i literacką, to właśnie charakteryzuje Wielkich Aktorów, którym bez wątpienia był.

Nie zapomniałem o karierze międzynarodowej, mało kto tyle osiągnął co on i to też świadczy o jego niezwykłym talencie. Powtórzę się – będzie nam Wojciecha Pszoniaka bardzo brakowało.

Kinoman