Porządek musi być. Czy zawsze?
Fot. Pixabay.com
Mówi się, że kto ma porządek dookoła siebie, ten ma porządek w głowie. Dziś w Bliższych spotkaniach właśnie o potrzebie porządkowania przestrzeni wokół nas.
Krystian Wojega z firmy sprzątającej był gościem Izabeli Malewskiej.
I. Malewska: Z czego wynika potrzeba posiadania porządku wokół siebie?
K. Wojega: Wydaje mi się, że ona wynika z tego, że po prostu jesteśmy ludźmi, którzy mieszkają na planecie Ziemia. Wszystko we wszechświecie jest również uporządkowane, nawet jeżeli czasem się wydaje, że to chaos. Jest to taki nieład artystyczny, w którym również jest porządek. My jesteśmy częścią i energią tego wszechświata. Więc tak naprawdę nawet jeżeli ktoś jest bałaganiarzem, to ma wewnętrzna potrzebę porządku, ale w tym swoim nieładzie artystycznym.
I. Malewska: Tam gdzie są dzieci, tam nie ma szans, żeby utrzymać porządek, który na chwilę uda nam się wprowadzić.
K. Wojega: Ja mam na to sposób. Każdy ma rewir w domu. Ja mam swój – jest nim moje miejsce pracy. Tam nie wolno nikomu robić bałaganu. Pozostała część mieszkania jest zagospodarowana przez dzieci i żonę i tam może być nieporządek. Ale w tym nieporządku i tak jest porządek.
I. Malewska: Wszyscy pod jednym dachem: tu porządek, tu trochę inny, a gdzieś jeszcze trochę mniejszy. Da się tak żyć?
K. Wojega: No trzeba tak żyć.
I. Malewska: I nie pozagryzać się?
K. Wojega: Nie wiem jak inni ludzie. Ja jestem mężczyzną, który potrzebuje mieć swój rewir. Muszę mieć taki porządek, jak chcę, a gdzie indziej może być inaczej. Ja to respektuję. W łazience również mamy swoje strefy. Żona ma swoją półkę, swoją szafkę, ja mam swoją. Ja u siebie mam tak, jak ja chcę, żona ma tak jak ona chce, a dziecko w trzeciej ma tak jak ono chce. Ja nie wkraczam w tą część i my się rozumiemy. Funkcjonujemy razem na tej przestrzeni i musimy się jakoś dogadać.
Posłuchaj całej rozmowy z Krystianem Wojegą
Doktor Ewa Sikora -Wiśniewska socjolog jest kolejnym gościem Izabeli Malewskiej.
I. Malewska: Jak z tymi potrzebami jest?
E. Sikora – Wiśniewska: Z potrzebami jest tak, że jedne grupy społeczne i osoby maja taką potrzebę, inne nie. Czasami bałagan jest wpisany w życie rodziny. Jeśli są małe dzieci w zasadzie porządkowanie przestrzeni jest – jak to mówią – czasem bezcelowe, ponieważ za chwilę po uporządkowaniu pomieszczenia bałagan powstaje na nowo. Jeśli w rodzinie mamy nastolatków, to w zasadzie dla nich ich pokój jest azylem, więc mogą tam robić co chcą. Przestrzeń sobie zagospodarowują według własnych standardów i często bałagan jest wpisany w ich nastoletnie życie. Na pewno bardzo wiele osób traktuje przestrzeń mieszkania jako przestrzeń prywatną, więc standardy są bardzo różne. Tutaj sytuacja osób, które ten bałagan tworzą czy w nim żyją, powinna być postrzegana czy analizowana indywidualnie.
Posłuchaj całej rozmowy z Ewą Sikorą-Wiśniewską
Redakcja: D. Kucharzewska/A. Podbielska
