Pogoń za szczęściem unieszczęśliwia?

Fot. PAP Life

Szczęście to niejednoznaczne, osobiste, ale powszechnie pożądane uczucie, za którym wszyscy wciąż gonimy. Jednak, jak wynika z globalnego raportu World Happiness Report 2019, w skali od jednego do dziesięciu poziom zadowolenia na świecie wynosi zaledwie pięć.

Dla wielu szczęście stało się współczesnym Świętym Graalem. „Szczęście ma znaczenie” – przyznaje psycholog Vanessa King. „Poczucie szczęścia nie tylko sprawia, że czujemy się dobrze, to czyni nas lepszymi. Szczęśliwi ludzie są zdrowsi fizycznie, dbają o siebie, a nawet żyją dłużej” – dodaje.

Podczas gdy pojęcie szczęścia jest subiektywne, dane naukowe zaprezentowane podczas Global Wellness Summit w 2018 r. wskazują, że najbardziej fundamentalne elementy to silne powiązania społeczne i więzi z innymi. W raporcie stwierdzono, że biedniejsze kraje, takie jak Meksyk i Kostaryka, osiągnęły wyższy poziom szczęścia niż bogate np. Stany Zjednoczone.

Równocześnie badania zaprezentowane podczas Global Wellness Summit pokazały, że stałe połączenie cyfrowe, smartfony i media społecznościowe tworzą „epidemię depresji i lęku”.

„Im więcej czasu spędzasz przed ekranem, tym mniej czasu spędzasz z innymi ludźmi. Bezpośrednie interakcje z innymi powodują, że jesteś szczęśliwszy, rozmawiasz więcej, bardziej się śmiejesz” – podkreśla prof. Sophie Scott z Institute of Cognitive Neuroscience w University College London.

Zdaniem Poppy Jamie, która zdecydowała się stworzyć markę Happy Not Perfect, żyjemy w czasach, w których jesteśmy nieustannie otaczani „toksycznym krajobrazem doskonałości” kreowanym w mediach społecznościowych.

„Istnieją badania, które pokazują, że im bardziej skupiamy się na szczęściu jako celu, równocześnie im ciężej pracujemy, aby ten cel osiągnąć, tym bardziej prawdopodobne, że staniemy się niespokojni i samotni. Oczywiście są ludzie rozpaczliwie nieszczęśliwi lub cierpiący na depresję kliniczną, którzy próbują znaleźć zadowolenie, ale obok tego jest stosunkowo nowe zjawisko wśród ludzi, którzy nie są nieszczęśliwi, ale równocześnie uwierzyli w zapewnienia o istnieniu poczucia wiecznego szczęścia. Ustawiliśmy nasze oczekiwania na tak nierealistycznym poziomie, że ludzie wierzą, że normalne życiowe wzloty i upadki są oznaką czegoś strasznie złego” – wyjaśnia Ruth Whippman.

Autor: PAP Life
Redakcja: K. Ośko