Jak zmieniała się szkoła na przestrzeni lat? Opowiada kurator, nauczyciel i dyrektor

14 października świętować będziemy Dzień Edukacji Narodowej – polskie święto oświaty i szkolnictwa wyższego ustanowione 27 kwietnia 1972 roku jako Dzień Nauczyciela, a od 1982 roku obchodzone jako Dzień Edukacji Narodowej.

Warmińsko-mazurski wicekurator oświaty Wojciech Cybulski. Fot. BSC

Wojciech Cybulski – Warmińsko – Mazurski Wicekurator Oświaty był gościem Izabeli Malewskiej.

I. Malewska: Dzień Edukacji jest to wyśmienita okazja, żeby podsumować to, co już za nami i to, co przed nami. Zacznijmy od tego, co udało się do tej pory zrealizować. Jakie nastąpiły zmiany w edukacji, które przynoszą już efekty?

W. Cybulski: Miniony rok był przede wszystkim rokiem, w którym wdrażaliśmy reformę edukacji – wdrażaliśmy zmiany systemowe i programowe. Tutaj z satysfakcją mogę stwierdzić, że w naszym województwie, na Warmii i Mazurach i Powiślu te zmiany zostały wdrożone w sposób spokojny, ewolucyjny. Dyrektorzy szkół, samorządowcy i nauczyciele świetnie się do tego przygotowali – zdali egzamin na piątkę. Myślę, że to święto, będzie dobrym momentem, żeby im za to podziękować, bo rzeczywiście reforma edukacji płynnie weszła do naszych szkół i nie spowodowała żadnych zakłóceń.

I. Malewska: Wygaszamy gimnazja, podstawówka staje się szkołą ośmioklasową i przed nami ogromne zmiany, jeśli chodzi o szkolnictwo zawodowe?

W. Cybulski: Tak. Bardzo często jeśli mówimy o reformie edukacji najczęściej się to sprowadza do wygaszanych gimnazjów, a tak naprawdę te największe i najgłębsze zmiany dotyczą szkolnictwa zawodowego. Tutaj te zmiany mają polegać przede wszystkim na tym, aby szkoły kształcące w zawodach zechciały współgrać i współpracować z pracodawcami, z rynkiem pracy. Ten nowy model kształcenia w zawodach ma być takim rozwiązaniem, który świetnie się sprawdza w Europie Zachodniej – w Niemczech, Belgii, Holandii. On jest nazywany kształceniem dualnym. Polega to na tym, że młody człowiek w szkole jest uczniem, natomiast u pracodawcy jest młodocianym pracownikiem i w taki sposób płynny przygotowuje się do roli pracownika.

Posłuchaj rozmowy z Wojciechem Cybulski

A jak na przestrzeni lat zmieniła się szkoła? Anna Kutnik, wicedyrektor Liceum Ogólnokształcącego Nr 3 w Olsztynie była gościem Izabeli Malewskiej.

I. Malewska: Szkoła wczoraj a dziś?

A. Kutnik: Fartuszki, to świetne wspomnienie. Koniecznie granatowy fartuch z białym kołnierzykiem, tarcza przyszyta do rękawa. Dyżurni sprawdzający tarcze przy wejściu do szkoły. Bez tarczy nie było wstępu. Teraz w niektórych szkołach są identyfikatory, są woźni, są alarmy – jakby to przeszło na automatykę. Ale w naszej szkole przychodzimy na luzie. W tej chwili może jest troszeczkę inaczej. Dziewczyny mogą się malować. Nie ma problemu, że mają pomalowane paznokcie. Jest to tolerowane przez nauczycieli, czuje się większy luz.

I. Malewska: Czasy się zmieniły?

A. Kutnik: Pewnie trochę tak. Chociaż jak sobie myślę o swoim liceum, jak sama byłam uczennicą też jakoś nieszczególnie zwracało się uwagę na osoby, które się wyróżniały. Można było przedstawiać siebie swoim wizerunkiem i było to tolerowane. Oczywiście, że przegięcia w każdą stronę nie są tolerowane. Szkoła jest jednak szkołą, trzeba mieć takt.

I. Malewska: A wymarzony uczeń?

A. Kutnik: Pozornie trudne pytanie. Niekoniecznie uczeń grzeczny, zdyscyplinowany i tylko słuchający, to jest uczeń pożądany. Wymarzony uczeń, to jest uczeń dociekliwy, który zadaje pytania, który drąży, który jest sympatyczny, który potrafi wchodzić z nauczycielem w dyskusję, dialog, ale na poziomie kulturalnym. Idealny uczeń – myślę, że to nie typowy kujon, książka – zeszyt i tylko wpatrywanie się i wsłuchiwanie w nauczyciela, ale taki, który wchodzi w interreakcje.

Posłuchaj rozmowy z Anną Kutnik

Jolanta Okuniewska – nauczycielka ze Szkoły Podstawowej nr 13 w Olsztynie w Korei Południowej

– Myślę, że te moje marzenia zupełnie się ziściły. Tak sobie wyobrażałam pracę z uczniami i w dalszym ciągu to jest tak, jak sobie wyobrażałam, czyli spotykam uczniów uśmiechniętych, pogodnych. Witamy się rano, witamy się po południu. Żegnamy się, tęsknimy za sobą, wakacje szybko mijają. Nawet nie zauważyłam, kiedy minęło 30 lat mojej pracy – powiedziała Jolanta Okuniewska, nauczycielka ze Szkoły Podstawowej nr 1 w Olsztynie.

Posłuchaj rozmowy z Jolantą Okuniewską

Redakcja: B. Świerkowska-Chromy/A. Dybcio za D. Kucharzewska