Hendrixowy Niemen

W 1970 roku na polski rynek muzyczny trafiła długo wyczekiwana wówczas płyta. Multiinstrumentalista, którego była dziełem, miał już na swoim koncie sukces takich płyt jak: Dziwny jest ten świat, Czy mnie jeszcze pamiętasz i Sukces.

Czesław Niemen umieścił na niej cztery utwory, które w sumie dają słuchaczowi 37 minut muzyki przez duże M. Muzyki, którą śmiało można porównać do dzieł najwybitniejszych wykonawców końca lat sześćdziesiątych. Można tu usłyszeć inspiracje soulowym głosem Ottisa Reddiga, rytmikę Big Brother and the Holding Company, czy nawet Hendrixową gitarę.

Na płycie nie pojawiła się jednak ani Janis Joplin, ani Ray Manzarek, ani Jimi Hendrix. Byli to oczywiście Polscy muzycy, tacy jak saksofonista altowy Zbigniew Namysłowski, basista Janusz Zieliński, gitarzysta Tomasz Jaśkiewicz, perkusista Czesław Bartkowski, światowej sławy Michał Urbaniak i oczywiście Czesław Niemen ze swoim niesamowitym głosem i potężnymi organami Hammonda.

Każdy z tekstów utworów zawartych na płycie Enigmatic to liryka polskich poetów. Dzisiaj w markowej muzyce niemenowa interpretacja asnykowego „Jednego Serca”, która zaraz obok utworu Bema Pamięci Żałobny Rapsod jest jednym z muzycznie najważniejszych nagrań polskiej muzyki rozrywkowej.