Megalomania, czyli mania wielkości – czym jest i jakie są jej przyczyny

Megalomania, inaczej zwana manią wielkości, to zaburzenie psychiczne, które utrudnia prawidłowe funkcjonowanie w społeczeństwie. Osoba cierpiąca na megalomanię nie posiada zdolności realnej oceny rzeczywistości, zwłaszcza w kontekście swoich umiejętności i talentów. Czy przecenianie swojej roli w społeczeństwie można uznać za jednostkę chorobową? Sprawdzamy!

Brak pewności siebie i wiary w swoje umiejętności to problem, z którym zmaga się mnóstwo osób. Jak się jednak okazuje, druga ze skrajności, czyli bezpodstawne przekonanie o swojej wyjątkowości, jest równie destrukcyjne. Osoby, u których zdiagnozowano megalomanię, szczerze wierzą w swoją wyższość nad innymi osobami. Niestety, mania wielkości jest zaburzeniem, którego nie da się łatwo zdiagnozować. Dlaczego? Ponieważ niekiedy trudno jest rozróżnić megalomana od osoby, która buduje poczucie własnej wartości poprzez wzbudzanie w innych zazdrości – takie osoby zwykle są bardzo niepewne siebie, choć skutecznie ukrywają to przed innymi. Z kolei megaloman jest całkowicie pewny siebie, a jego nieustanne przechwalanie się sukcesami w wielu przypadkach przeplata się z całą masą urojeń. Sprawdź, jak rozpoznać osobę z manią wielkości i co leży u podstaw tego zaburzenia!

Objawy manii wielkości – jak rozpoznać megalomana

Trudno jednoznacznie wskazać czynnik, który odpowiada za rozwój manii wielkości. Uważa się, że jej przyczyna jest wypadkową czynników biologicznych, psychologicznych i społecznych. Megalomania bardzo często przeplata się z innymi zaburzeniami na tle psychicznym. Do najbardziej zauważalnych objawów megalomanii należą:

• przecenianie swoich umiejętności,
• nierealna ocena własnych możliwości,
• wiara we własną siłę, sprawczość, wyjątkowości i wyższość nad innymi osobami,
• brak zainteresowania innymi osobami,
• brak empatii,
• brak umiejętności nawiązywania trwałych relacji,
• obojętność wobec potrzeb bliskich osób,
• skłonności do manipulacji,
• odizolowanie się od innych ludzi spowodowane przekonaniem o ich przeciętności.

Osoby zmagające się z tym zaburzeniem twierdzą, że należy się im wyjątkowy szacunek, nawet jeśli miałby on być wyegzekwowany za pomocą manipulacji lub agresji. Megalomanie często poniżają inne osoby i odpowiadają wzburzeniem na każdą krytykę kierowaną w ich stronę. Choć megalomania jest poważnym zaburzeniem psychicznym, nie uznaje się jej za odrębną jednostkę chorobową.

Megaloman u psychologa, czyli jak leczyć manię wielkości

Leczenie megalomanii to bardzo trudny i wymagający proces. Największym wyzwaniem jest przekonanie megalomana o tym, że jego zachowanie jest społecznie nieakceptowalne. W trakcie leczenia tego zaburzenia, psycholog pomaga choremu zrozumieć, że jego postrzeganie własnej osoby jest błędne. Podczas terapii, megaloman odnajduje przyczynę swojego zachowania i, wraz z pomocą psychologa, stara się zmienić stare schematy myślowe. Nieleczona megalomania może prowadzić do rozwoju innych zaburzeń osobowości i całkowitej izolacji chorego od świata zewnętrznego, który w jego oczach stanie się miejscem niegodnym dla jego wyjątkowej egzystencji.

Artykuł sponsorowany