Słodka Francja
Słodka Francja jest dla mnie symbolem, właśnie słodkiego życia, luksusu, niemal wyrafinowanego stylu bycia i do tego prawie raju na ziemi.
Francuzi mają wszelkie powody, by właśnie tak mówić, zaczynam wyliczankę: przepiękne kobiety, znakomite wina i sery, ogólnie pyszne jedzenie, niezwykłą historię, po prostu fascynującą – jak wiemy są to gotowe scenariusze filmowe, zamki, krajobrazy, Morze Śródziemne, piękną pogodę, legendarnych pisarzy i muzyków, mają siebie – kolejne scenariusze, i wreszcie mają festiwal w Cannes czyli dochodzimy do meritum, mają świetne kino.
Tak, bardzo lubię francuską kinematografię i dodam, że staram się oglądać wszystko co francuskie i nie tylko dla pięknych kobiet, stylu życia i tęsknoty za Francją, po prostu Francuzi robią cholernie dobre kino i jak sądzę wiedzą o tym, bo robią ich dużo i sami Francuzi chodzą do kina po pierwsze na rodzime filmy a nie amerykańskie.
Produkują przeszło 200 tytułów rocznie i zazwyczaj są to filmy do oglądania, nagradzania, sprzedawania w świat. My w Polsce spotykamy się z kinem francuskim od czasu do czasu, zazwyczaj są to wielkie przeboje w krajach frankofońskich, przeboje festiwalowe, nagradzane np.Oscarami itd.
Jest jeszcze drugi obieg, kodowane stacje filmowe, które dbają o zróżnicowany repertuar oraz są zobligowane do prezentowania kina europejskiego, często sięgają po kino znad Sekwany. Dlaczego? Francuzi kręcą dużo komedii, opowieści miłosnych, obyczajowych, sensacji, kina przygodowego i zwykłego mordobicia, jak widzimy są wszechstronni. Co jeszcze? Mają reżyserów, scenarzystów, kompozytorów, aktorów czyli przemysł filmowy.
Słowo o aktorach, pozwolicie państwo, że przypomnę niektóre francuskie filmowe gwiazdy, Gerard Depardieu – ostatnio słynny Rosjanin, Christian Clavier, Vincent Cassel, Jamal Debbouze, Jean Dujardin, Kad Merad, Danny Boom, Emmanuelle Beart, Marion Cotilard, Eva Green, Virgin Ledoyen, Audrey Tautou, to tylko nieliczne , niezwykle popularne, gorące nazwiska we Francji.
Mają się kim pochwalić. Prosicie państwo o tytuły filmów, oczywiście już służę: „Amelia”, „Nienawiść”, „Asterix i Obelix misja Kleopatra”, „Basen”, „Królowa Margot”, „Pan od muzyki”, „Leon Zawodowiec”, „Artysta”, „Nietykalni”.
To wspaniałe filmy, świetne kino: mądre i rozrywkowe, wzruszające i przekraczające granice, społeczne, rasowe, obyczajowe. Szkoda, że my tu nad Wisłą nie mamy takiej kinematografii, ale na pocieszenie dodam, że „Kiler” jest nasz, „Testosteron” jest nasz, „Sztos” jest nasz, „Seksmisja” jest nasza, więc nie marudzić panie Jacku i spokojnie czekać na „Człowieka z nadziei” Andrzeja Wajdy.
PS. Jednak się boję tego „Człowieka”, ale jestem strachliwy z natury i łatwo mnie zastraszyć, a miało być tylko o Słodkiej Francji.
