Jak zrobić karierę w radiu

fot. Sławomir Ostrowski

Od lat w jednym i drugim Radiu otrzymuję od zespołów z całej Polski płyty i maile z nowymi piosenkami. Uzbierałby się z tego prawdziwy płonący stos z marzeń, talentu, wyobrażeń, szczerości i naśladownictwa. Tylko promil z tego weszło na antenę. Bo:
1. Mam gdzieś kolejną wersję Metallicy z Przasnysza.
2. Najbardziej lubię zespół o nazwie Verbatim.
3. Z kolei jak dostaję album ze zdjęciami, naklejki i plakaty, miód pitny itd. to zwykle okazuje się, że muzyka zespołu jest kiepska. Muzycy podświadomie wypełniają braki w kompozycji, dobrą organizacją zespołu i prezentacją.
4. Zespołów jest po prostu za dużo. Ciężko poświęcić Verbatimowi z Reszla odpowiednią ilość czasu („nasza muzyka podoba się po piątym przesłuchaniu”).
5. Co byście wybrali na moim miejscu Verbatim z Olecka („bardzo nam zależy”), czy świetną światową produkcję, którą wszyscy znają i lubią? Tylko mi nie wyjeżdżajcie z misją.
6. Bardzo lubię wstępy w mailach „znakomity zespół we wspaniałej piosence…”. Trudno się nie zgodzić, zgodzić też trudno.
Za tydzień powrócę do tematu.
Garść nowych dźwięków.
Cris Cab – Liar Liar – nie lubię takich gości. Ma 19 lat, pochodzi ze Stanów i już współpracuje Pharrellem Williamsem. Z zawiści nic już więcej nie napiszę.

Indios Bravos – O czymkolwiek – takie granie to nie moja bajka, ale warto poświęcić im chwilę. PO pierwsze, bo to ważny nurt muzyczny w Polsce, po drugie Piotr Banach (kiedyś Hey) nie robi złych rzeczy nigdy.

Lucius – Nothing Ordinary – mojemu koledze Markowi podoba się ta muzyka to i mi się podoba. Wolę z nim nie dyskutować, bo jak się nie zgadzam to mnie poddusza. Wam też nie radzę podskakiwać.